به به ای خانم قشنگ و ملوس!
که قدم می زنی به شکل عروس

ای کـه در پیــش آینــه با تـاپ
کرده ای یک دو ساعتی میک آپ!

روی اجـزای صـورتت یک یک
ریمل و سـایه و رژ و پن کـک

شده ای چشم خواهری خوشگل
می بری از بزرگ و کوچک، دل

می شود بند عفت از این ناز
چون کمربند سبز تهران، باز!

نگو اصلاْ که ذاتاْ این مدلـم
خودم این کاره ام عزیز دلم!

گـر کـه موجبـات ننـگی تو
پس چرا اینقدر قشنگی تو؟!

خواهرم! توی این بریز و بپاش
تا حدودی به فکر ما هم باش!

من خودم بی خیال دنیاشم
نه که منظور من خودم باشم

مشکل از سوی جوجه کفترهاست
غصه ام غصـه ی جوانتـرهاست

که به یک جلوه ی زن از مرّیخ
خُل و دیوانه می شوند از بیخ!

رشته را می کنند هی پنبه
بس که نابالغ اند و بی جنبه

ما که داریم خانه ای دربست!
تازه! ویلای دوستان هم هست!

غالبـاْ عصـرها همـانجـایـم
هفته ای یک دو روز تنهایم!

الغرض! حیف تو، همین دیگر
روسری را جلو بکش خواهر!