دنیا خراب شد، پُر مجنون !... اجق وجق!!
لیلای لنز سبز! افاده ، طبق طبق!!
دستان لاک خوردهء شیرین، قرار کوه،
دستان دخترانهء فرهادِ شق و رق!
کو کفش آهنی تو وامق؟!... عصات کو؟!
با کفش قیصری پی عذرا ... تَتَق... تتَق؟!
خسرو نشسته است و به چالش کشیده است
تقدیر خویش را ، سرِ یک فال با ورق:
بی بی دل، سپس تک گشنیز... آس دل...
... سرباز خاج ما که ولی باز هم دمغ ــ
ــ پُک می زند به پیپ مدل انگلیسی اش
مزمزه می کند دو سه تا استکان عرق!
"رقصی چنین میانهء میدانش آرزوست
یک دست جام باده و یک دست..." ..زَروَرق!!
بی بی ِ چه؟! چه آس دلی؟!... زلف یارِ چه؟!
قانون سرخِ دل شده عطف به ماسبق!
قانون سرخ دل شده عطف به ما! همین!
چشمان من فلق شده ، چشمان تو شفق
"من"ها،" تو"ها، همین "تو" و"من" های سوخته!...
مانند طعم فاجعه تلخ است حرف حق
اِنّی اَعوذُ بک!... به دو چشمان کافرت!
تنها پناه من!... بکِ من شر ما خَلَق!
به به ای خانم قشنگ و ملوس!
که قدم می زنی به شکل عروس
ای کـه در پیــش آینــه با تـاپ
کرده ای یک دو ساعتی میک آپ!
روی اجـزای صـورتت یک یک
ریمل و سـایه و رژ و پن کـک
شده ای چشم خواهری خوشگل
می بری از بزرگ و کوچک، دل
می شود بند عفت از این ناز
چون کمربند سبز تهران، باز!
نگو اصلاْ که ذاتاْ این مدلـم
خودم این کاره ام عزیز دلم!
گـر کـه موجبـات ننـگی تو
پس چرا اینقدر قشنگی تو؟!
خواهرم! توی این بریز و بپاش
تا حدودی به فکر ما هم باش!
من خودم بی خیال دنیاشم
نه که منظور من خودم باشم
مشکل از سوی جوجه کفترهاست
غصه ام غصـه ی جوانتـرهاست
که به یک جلوه ی زن از مرّیخ
خُل و دیوانه می شوند از بیخ!
رشته را می کنند هی پنبه
بس که نابالغ اند و بی جنبه
ما که داریم خانه ای دربست!
تازه! ویلای دوستان هم هست!
غالبـاْ عصـرها همـانجـایـم
هفته ای یک دو روز تنهایم!
الغرض! حیف تو، همین دیگر
روسری را جلو بکش خواهر!
.jpg)
